Huug van Dijk en Durk M Boko
(tekst: Douwe Frerichs, gepubliceerd in het Kerstnummer 2018
van het weekblad Draf&Rensport)
Steeds meer geluksvogels verstaan tegenwoordig de kunst van het ouder worden. 60-ers gedragen zich als 50-ers, 70-ers voelen zich 60 en 80 is, zo u wilt, het nieuwe 70. Voor Huug van Dijk (1936) is zelfs dat nog te zuinig gesteld. De oudste
actieve deelnemer in onze sport is totaal niet met zijn leeftijd bezig. "Ouderdom zegt mij niets. Ik voel me goed, maar jeetje, de tijd flitst wel voorbij."
Het grote geheim...? "Ik heb nooit een sigaret gerookt en geen druppel gedronken!" Tja, aan zulke adviezen hebben we niet veel, zeker niet met de feestdagen voor de deur. Het is bekend dat je een betere kans maakt op een gezonde oude dag wanneer je het kalm aan doet met tabak en alcohol. Maar er zijn meer facetten voor een levensherfst in volle glorie. "Ik sta iedere dag om half zes op. Ik heb altijd zin in de nieuwe dag. Zowel in het werk als voor de paarden te zorgen. En ja, ik ben nogal wat kilo's afgevallen." Voeg daarbij een lang en stabiel huwelijk met Annie en je hebt de voorwaarden om op je 82-ste jaar nog
met succes deel te kunnen nemen aan de koers. Van Dijk vestigde dit jaar een record met Durk M Boko en hij is vast van plan
om de oudste winnende pikeur aller tijden te worden. "Vroeger stond je vanaf je 70e aan de kant, pure leeftijdsdiscriminatie. Ik
moet nu alleen maar elke 5 jaar een medische verklaring in sturen."
Bij binnenkomst van de woning aan de Zuideindseweg waar Huug en zijn vrouw Annie al 40 jaar hun paarden en het bedrijf hebben, komen we meteen oog in oog met de oude held van de familie. Prominent boven de keukentafel hangt de ingelijste foto van Rainier Gallant. De plaat hangt er al menig jaar, de kleuren zijn ietwat vergeeld en de lijst is verweerd. Het heeft wel wat, zo'n plaat uit vervlogen tijden. "Ik heb die foto nog gekregen van Hans Eysvogel, die hem zelf had geschoten vanuit de NOS-camerawagen. Hoe het verder ging in die koers? Nou, die won ik natuurlijk. Rainier was een paard dat de koers zelf niet kon maken. Je moest altijd een rug hebben en zoals je ziet lig ik in een perfecte positie", zegt Huug van Dijk en hij wijst: "Die in het groen-geel is Aonne de Wrede en daar zie je de blauw-zwart van Wim Velis." Een ogenblik later stapt kleinzoon Michel van Dijk binnen. Verleden en toekomst zijn nu verenigd. "Mijn zoon Hugo heeft nooit veel met de sport gehad, maar heeft twee jongens. De ene is geïnteresseerd in zoveel mogelijk PK's, de andere is gek op de 1-PK's, de dravers." En dat is Michel, 14 jaar oud en vastberaden om amateur te
worden. "Neen, niet om in te werken, maar net als opa. Met eigen paarden voor de liefhebberij." Opa en zijn kleinzoon hebben
zelfs al hun eerste aankoop gedaan. Op de jongste veiling in Wolvega werd Kopa Raymond Boko aan de twee afgeslagen. "Bij
duizend euro was het klaar. Toen hebben we onze hand maar eens opgestoken", zegt Huug, terwijl hij de hengst uit zijn box
haalt. Een koopje voor een Zola Boko-zoon, waarvan een dekking al 4 mille kost. Hij staat nu hier en ontwikkelt zich prima
en Michel komt bijna iedere dag na school op de fiets hierheen om voor de paarden te zorgen." Inmiddels is ook Durk M Boko
erbij gehaald voor de fotosessie. Het is een prachtige herfstmiddag, onbewolkt, windstil en een laagstaande zon. "Het is
heerlijk wonen hier. Vlakbij Delft en in de buurt van Rotterdam, toch is het hier een oase van rust. We gingen al nooit op
vakantie, alles wat je dan zoekt vinden we hier."
Boven: Durk M Boko behaalde in 2018 nog 2 overwinningen
met zijn 82-jarige eigenaar Huug van Dijk.
Hier winnen ze op Duindigt d.d. 22 april 2018.
Fokkerij
We bekijken de andere paarden. Met de fokmerries Czarina D en Vivien Boko fokt Hugo momenteel, waarbij Ufo Kievitshof en Marco di Jesolo veelal als partner zijn gekozen. "Ready Cash is voor mij onbereikbaar." James D en Koraal D behoren tot de nieuwste Van Dijk-lichting. Hugo is zichtbaar blij met de interesse van zijn kleinzoon. Zelf beleefde hij de drafsport altijd samen met zijn jongere broer Flip, die in Berkel woont. "Flip is een heel andere persoonlijkheid. Ik was de serieuze, misschien wel de saaie en Flip is de vrolijke noot. Maar we hebben samen prachtige tijden beleefd. Wat zeg ik, nog steeds!"
Plakboek
Dochter Annet blijkt de sport destijds wel nauwlettend te hebben gevolgd. Als de paarden na het fotomoment weer in hun
box staan en we terug aan de keukentafel aanschuiven, pakt ze het plakboek tevoorschijn. Prachtige knipsels met verhalen over
de lotgevallen van Huug en Flip hun Stal Kethel, Rainier Gallant en Evento. Daarnaast ook nogal wat kritische knipsels
over de rijstijl van vader Huug die, zeg maar, nog wel eens roekeloos te werk ging. "Welnee, dat viel best mee, maar als
eigenaar tussen de profs moest je goed voor jezelf opkomen. Ik was het gewend, als ik bijvoorbeeld Martin Vergay in een koers
zonder incidenten klopte, dan schold-ie je nog uit. Het is de emotie van de koers." Al bladerend komen hilarische krantenkoppen
voorbij. Amateurrijder in de fout: "Publiek in opstand op Duindigt", "Boegeroep voor Hugo van Dijk", maar ook "Rainier Gallant
zekere winnaar op Duindigt". Bij het doorbladeren van het plakboek moet Hugo er zelf ook om lachen. "Rainier Gallant was
geen makkelijk paard. Dus een vaste winnaar was hij nooit. Die keer op Duindigt wonnen we, maar de keer ervoor was hij
geen cent waard geweest. Ik had toen de fout gemaakt door hem op zijn oude ijzers te laten staan. Die waren versleten en
daardoor pakte hij het niet op aan de start. Als je dan een week later wint, word je verdacht van trekken en uitgejouwd. En in
die dagen moest je echt uitkijken. Ze wilden me te lijf en ook het comité werd bestormd. Ik reed mijn ereronde tussen het boegeroep. De lege bierflessen vlogen me rond de oren. Ik kan met de hand op mijn hart zeggen dat ik nog nooit de boel heb belazerd. Een speler ben ik ook nooit geweest. Ik wilde eigenlijk altijd maar één ding en dat was winnen. Daar genoten Flip en ik van. De prijzen waren in die tijd zeer aantrekkelijk."
Als we de naam van Gé Kleijweg als rijder van Rainier in enkele stukjes tegenkomen, blijkt Van Dijk een schorsing van drie
maanden uit te zitten. "Ik won op Duindigt, maar was teruggesteld omdat ik had gehinderd. Dat klopte eerlijk gezegd wel. Ik vrees dat ik niet zo heel erg populair was, al was Rainier Gallant op Duindigt wel degelijk de publiekslieveling. Maar dat was ook te danken aan Flip die altijd voor een geintje in was. Hij duikelde kopje of ging op de sulky staan.
Boven: Flip van Dijk was altijd de vrolijke noot,
zoals hier voor de rechterstoel te Nootdorp.
Altijd tussen de paarden
"Mijn vader was Bakker in Rotterdam. Toen ik 14 jaar oud was vond hij dat ik lang genoeg op school had gezeten en kreeg ik
een baantje bij een collega van hem. Ik moest met een broodkarretje langs de deuren. Die baas had een paar paarden en op zaterdag gingen we altijd üit rijden. Vanuit Hillegersberg helemaal naar Bergschenhoek. Daar stopte hij bij het café en dronk hij een paar borreltjes. Ik wachtte dan buiten en kreeg een flesje limonade. Daarna gingen we naar Pijnacker voor een stop in een ander café en aan het eind van de dag via de kroeg in Nootdorp weer terug. Ik vond het prachtig. Het paard voor de wagen was een draver. Op een dag vroeg de baas of ik zin had mee te gaan naar Duindigt voor de interland Holland - België. Ik vond het magisch en was voor de
rest van mijn leven verkocht. Mijn tweede baantje was een eigen groentewijkje langs de deur en daar leerde ik hoe je winst moest
maken. Het is een beetje hetzelfde verhaal als Aad van Schie en Janus van Nierop. We hadden geen tijd voor de schoolbanken en
zijn allemaal met een handkar begonnen. Toen ik wat geld had gespaard, kocht ik een vrachtwagen en heb ik mijn transportbedrijf verder kunnen uitbouwen. Maar ik zat altijd te wachten op het moment dat ik genoeg verdiend had om een eigen paard te kopen. Dat lukte toen ik 22 jaar was. Ik kocht Boyke Dear en die deed het heel leuk. Hij verdiende 25 mille."
Rainier Gallant
De doorbraak voor Huug volgde jaren later met Rainier Gallant, een paard dat hij zelf had gefokt uit Gallant Way en Kenau.
Rainier Gallant werd het succespaard. "In die tijd liep mijn transportbedrijf al goed. Flip was eigen baas met een eigen wagen,
maar we zorgden voor een chauffeur zodat hij hier de paarden kon trainen. Zo hebben we altijd prettig samengewerkt." Rainier
was natuurlijk een topper, een echt Duindigt-paard, maar als ruin niet startgerechtigd in de klassiekers. "Het was een paard met een gebruiksaanwijzing. Je moest hem in de koers altijd opbergen. Van kop kon hij het niet, maar ik kon aardig met hem overweg. Uiteindelijk liep hij zelfs een baanrecord op Duindigt, we wonnen veel Supertrio's en onder meer topkoersen met serieus prijzengeld zoals de Grote Fokkersprijs en het Kampioenschap van Nederland." Ondanks een afscheid op zijn 8-ste wegens een peesblessure startte de ruin 181 keer (waarvan 64 zeges). "Rainier heeft daarna een hele mooie ouwe dag gehad hier in de buurt." Van merrie Kenau fokte Van Dijk nog fraai jaarling genaamd Ursin Gallant. "Die heb ik verkocht aan Aad van Schie. Het was een aardig paard, maar lang niet met de hardheid van zijn broer."
Boven: 40 jaar geleden: Huug van Dijk
met
zijn grote crack Rainier Gallant.
Boven: Kampioenschap van Nederland 1982:
Rainier Gallant en Hugo van Dijk met de overwinningskrans
terug bij de stallen.
Naar Amerika
Van Dijk had altijd wel oren naar het avontuur. In de jaren zeventig liet hij zich verleiden om met drie vrienden naar Amerika te gaan om een draver te kopen. Ze hadden het oog laten vallen op Daring Hanover, een paard dat met de beroemde Howard Beissinger nog in de Hambletonian was gestart. "Een belevenis op zich. Ik heb hem daar zelf uitgereden op de baan. We hebben hem gekocht voor 400.000 dollar, maar kregen korte tijd later een beter bod van de Italiaanse eigenaar Orsi Mangelli. Die heeft hem overgenomen. We zijn ervoor naar Italië geweest en hebben van de opbrengst Evento gekocht. Die kostte ook veel geld vanwege zijn bijzondere afstamming van de Fransman Upsalin en de beroemde merrie Elaine Rodney." Evento kwam in training bij Leo Schoonhoven, maar heeft de hooggespannen verwachtingen met helemaal kunnen inlossen. Niet zo raar als je paarden als Speedy Volita, Meadow Frank en Kees Verkerk tegenkomt." Van Dijks ritten met Evento komen we in het inmiddels befaamde plakboek volop tegen en nadat Evento dekdiensten ging verrichten bij Jaap Zuyderduin maakte Hugo nog dikwijls gebruik van hem. "Ik had in Amerika een bijzondere fokmerrie gekocht genaamd Betty Post. Ze was van de dekhengst Texas. Dat was in die dagen best opmerkelijk. Van Evento kreeg ze Zingaro Evento, die heb ik verkocht aan Piet Solleveld die er een heel best paard aan heeft gehad. Evento fokte helemaal niet zo
slecht. Hij heeft toch twee Derbywinnaars geleverd." (Clan Vryenesse en Gipsy Westland) Hugo weidt uit over een periode
die je gerust de gouden jaren van de sport kunt noemen. Een tijd dat de sport landelijke bekendheid genoot. De TV, radio en de
kranten hadden aandacht voor de drafsport. Op Hilversum en op Duindigt werd minimaal een half miljoen gulden omgezet en het was er altijd bomvol, want wie niet op de koers was, die miste alles. De dravers waren op radio en televisie. "En alle kranten
schreven over de sport"; aldus Van Dijk terwijl hij door het plakboek bladert.
Boven: Evento (hier met Leo Schoonhoven) zegevierde o.a.
met Huug van Dijk in de
2e afdeling van het Noordelijk
Amateurrijderskampioenschap 1978.
Transportbedrijf H.A. van Dijk
Hugo van Dijk combineerde jarenlang zijn bedrijf en de sport, maar met soms zo'n twintig dravers aan huis, was hij van hulp
afhankelijk. Broer Flip draaide volop mee en ook Willem Geersen jr. werkte enkele jaren bij de gebroeders. Van Dijk kreeg meer tijd, toen hij medio 2000 de kans kreeg om zijn bedrijf te verkopen. "Mijn zoon had al aangegeven dat hij er geen belangstelling
voor had om in de zaak te gaan. Ik ben tot zaken overgegaan en heb wel een concurrentiebeding moeten tekenen. Voor de nieuwe
eigenaar was de overname geen succes. Ik had destijds al mijn klanten via hele korte lijntjes. Het is ons kent ons, maar met zo'n
ander bedrijf was er geen binding. Na die vijf jaar gaf mijn zoon aan in de branche aan de slag te willen en hij is opnieuw begonnen. De vrachtwagens van H.A. van Dijk rijden dus al 60 jaar door de regio."
Boven: H.A. van Dijk Transport is al 60 jaar
een vertrouwd beeld in de regio.
Driemaal Gouden Zweep?
Ook Flip is altijd werkzaam geweest in de transportbranche. De beide broers hebben een bijzondere relatie. Flip is de flapuit,
maar ook iemand met een gezonde portie lef. Hij heeft een gelukkige hand op veilingen. Van Dijk kocht onder andere Coktail
Fortuna die lang veelbelovend leek, maar die ook wel wat problemen had. "De kenners zeiden dat zijn benen het niet zouden houden. Flip heeft hem verkocht aan Adrie en Jaap van Rijn voor wie hij vier keer won in Wolvega, voordat zij hem naar Zweden hebben verkocht. Als je ziet wat dat paard daar heeft gepresteerd. Hij wint zelfs op Vincennes." En ook achter de aankoop van Durk M Boko zat Flip. "Hij kocht hem in één koop met Dryade Boko. Ze stonden toen beide bij Andries in training. Iemand vertelde me dat Flip op Duindigt aan de bar in de weer was om ze te verkopen. Ben ik er snel heengelopen en heb ik gezegd dat ik ze wilde hebben. Ik was nog net op tijd", lacht hij. Durk M Boko bleek de voltreffer waar je als eigenaar lang op wacht. "Dat hij twee keer de Gouden
Zweep heeft gewonnen is geweldig. Ik heb hem met Rainier nooit kunnen winnen. Misschien heeft hij wat aan glans verloren, voor mij is en blijft het Gouden Zweep. Ons doel is om hem drie keer achter elkaar te winnen. Dan staat Durk M Boko op gelijke hoogte met paarden als Yellowa." Van Dijk rijdt Durk M Boko dikwijls. "Frans van der Blonk kan er goed mee overweg, maar ik wilde zelf ook graag weer rijden. Toen ik won, vond men het bijzonder vanwege mijn leeftijd. Ik was de eerste 80-plusser die wint en ben ik steeds bezig om mijn eigen record te verbreken. Ik ben zeker van plan om volgend jaar weer te gaan rijden. En al zeg ik het zelf, het gaat me nog prima af! Temeer doordat ik nogal wat kilo's ben kwijtgeraakt!
Boven: Op 27-08-2017 won Durk M Boko het Co Govers Memoriaal, met een dotering van 2.640 Euro, gesponsord door het NDR-Archief en sympatisanten. Co was twee maanden eerder overleden. Hij is van grote betekenis geweest voor de NDR en onze sport. en met zijn statistieken ook voor het NDR-Archief. Uitgerekend Durk M Boko wist deze koers te winnen. Deze draver is vernoemd naar een andere voor ons Archief uiterst belangrijke peroon, Durk Minkema. Op de foto applaudiseert NDR-Archief-werkgroep voor Durk M Boko
en Frans van der Blonk.
Boven: De NDR-Archief-werkgroep in close-up en oud-lid Peter van Betten
omringen eigenaar Huug van Dijk en zijn kleinzoon Michel.
Boven: Aankomst van de Gouden Zweep 2017:
Durk M Boko (met Frans van der Blonk) heeft een gaatje
gevonden en sprint naar de zege. Caen Oldeson (links) komt ook
met zijn befaamde eindsprint opzetten, maar kan Durk niet bereiken.
Boven: De huldiging van Durk M Boko na zijn zege in de GZ 2017.
Hij wordt vastgehouden door Frans van der Blonk en zijn oomzegger
Thomas Bos. Rechts de eigenaren, de gebroeders Van Dijk
(Huug, die de ereprijs omhoog houdt en Flip), naast Frans staat de
loco-burgemeester van Wassenaar, mevr. Inge Zweerts-de Jong, die de
Zweep heeft uitgereikt. Daarnaast de (schoon-)familie van
Frans (de Van Ooyen-Geersen-tak).
Boven: GZ 2018: Durk M Boko (nr. 3 met Frans van der Blonk) heeft
opnieuw een gaatje gevonden en sprint aan de buitenkant naar de zege.
Mede-favoriet Fabio Bianco (nr. 7) had lang de leiding en leek te
gaan winnen, maar de finishfoto wees anders uit.
De andere mede-favoriet Flavius (nr. 6) wordt 3e.
Boven: V.l.n.r. Huug, Michel, Durk M Boko en Annie.
Rainier Gallant staat bij de BN-ers in onze Hall of Fame.
Click hier
|
